Deze week probeer ik het gewone ritme weer wat op te pakken. Dat valt nog niet zo mee. We zitten nog steeds in een verbouwing, gelukkig is het einde in zicht. En het huis van mijn vader moet worden leeggehaald. Gelukkig hebben we daar iemand voor in kunnen schakelen. Dat scheelt alweer wat gedoe en stress.
Maandag
Ik hoef nog niet aan het werk, maar merk dat door de rommel in huis mijn hoofd ook een stuk rommeliger aanvoelt. Alleen kan ik nog niet overal op gaan ruimen, omdat er bijvoorbeeld in de woonkamer nog van alles staat wat daar niet hoort, maar nog even nergens naartoe kan. Dus ga ik aan de slag in de keuken. Het helpt om op te ruimen, het maakt mijn hoofd ook wat leger.
Dinsdag
Weer aan de slag en meteen ook door naar kantoor. De focus is er nog niet helemaal, maar het is ook wel fijn om even met wat anders bezig te zijn. In de middag staat er nog een activiteit gepland, de reden waarom ik naar kantoor ben gegaan. En dat is een leuke afleiding. Ik merk wel dat ik erg moe ben, dat het werken ook extra energie kost. Hopelijk wordt dat snel beter.
Woensdag
Vanuit thuiswerken is toch ook wel weer fijn. Maar mijn werkdag wordt onderbroken door een afspraak met de woningbouwvereniging bij het huis van mijn vader. We gaan door het huis om te kijken wat er nog moet gebeuren, voordat het kan worden overgedragen aan de woningbouw. Mijn vader heeft er 47 jaar gewoond, ik verwacht een volledige renovatie. Maar nee hoor, dat gaan ze niet doen. Dus voer ik gesprekken over dingen in huis die al vele jaren zo zijn, ooit door de woningbouw zo zijn gedaan of waarvan ik gewoon niet weet waarom dat zo is. Ik zal soms ook echt kortaf hebben gereageerd, maar echt, waarom is een langer aanrecht dan standaard zo’n onderwerp? De keuken, die is geplaatst door de woningbouw en er nu ook uitgaat om vervangen te worden?
Als ik weer naar huis fiets moet ik moeite doen om mijn tranen tegen te houden en thuis barst ik in huilen uit. Wat een gezeik toch allemaal. Ik ga ook niet meer aan het werk, ben er echt even helemaal klaar mee.
Donderdag
In de ochtend duik ik een nieuwe werktaak, die behoorlijk pittig is en ik rode wangen van de spanning van krijg. Soms wat frustrerend, maar de tijd vliegt voorbij. ’s Middags maak ik een pan tomatensoep, die weer goed lukt. Tenminste, ik vind het een lekker soepje. Het is even snel eten en dan weer naar het huis van mijn vader, want de kachel wordt opgehaald. Iedere keer weer is het confronterend om het huis zo leeg te zien.
Vrijdag
Het voelt als een normale werkdag. En het gaat ook redelijk goed. Al beter dan eerder deze week. Ik zit er wat lekkerder in. Wel ben ik nog moe, ik slaap nog niet optimaal en alles vraagt nog steeds extra energie. Vandaag ook de laatste kleine werkzaamheden in huis. Wat plinten zetten en dan is het klaar. Dan hebben we ons huis weer terug. Joris zet ‘s avonds de wasmachinekast in elkaar. Het gaat er allemaal steeds beter uit zien!
Zaterdag
We hebben een jarige vandaag, de middelste wordt 17! We vieren het bescheiden, maar natuurlijk wel met een ontbijt op bed. Al vroeg, want ze moet alweer op tijd weg. Als iedereen vertrokken is, ga ik aan de slag in de huiskamer. Want nu kan alles wat er niet thuis hoort weer naar de juiste plek. Zo fijn als alles weer meer op z’n plek staat. Dat voelt echt zoveel beter.
In de middag komen mijn schoonouders langs voor de jarige. Daarna halen we pizza bij de Italiaan in straat. De jarige gaat in de avond met vriendinnen uit en wij kijken Wie is de Mol. Het seizoen pakt me niet zo. Vorige week vond ik het echt een saaie aflevering en nu was het iets beter. Maar enthousiast ben ik niet.
Zondag
Volgens mijn horloge moest ik zeker 9 uur slapen, na de korte nacht van een dag ervoor. En dat is gelukt! Soms vind ik het echt zonde als ik laat op ben. Maar vandaag hoef ik helemaal niets, dus dan is het wat minder erg. De gedachte om te gaan hardlopen speelt op, ik twijfel nog of ik dat zal gaan doen of dat ik dat nog even vooruitschuif naar woensdag. Ik heb even helemaal nergens zin in. Dus ik zie het wel, hoe deze dag verder verloopt…
Geef een reactie