Op 20 april, tijdens De Vennenloop, wil ik de 10 kilometer gaan hardlopen. Vorig jaar liep ik voor de eerste keer mee en haalde ik vol trots de 5 kilometer. Nu zijn we een jaar verder en wil ik die afstand van 5 kilometer, die ook wel erg comfortabel vind, verder uitbreiden.
Daar ben ik al wel een tijdje mee bezig en dat gaat de ene keer beter dan de andere keer. Maar ik kom steeds een stukje verder. Afgelopen woensdag was mijn voornemen om 9 kilometer te gaan lopen. Samen met Joris had ik al een route uitgezet, die begon met een heel lang stuk rechtdoor met wat heuveltjes. Pffff, dat duurde lang. Maar zo rond de 6 kilometer, dat lange stuk en die heuveltjes waren achter de rug, bedacht ik me dat ik ook gewoon vandaag al voor die 10 kilometer kon gaan. Dus nam ik een andere afslag, inmiddels kan ik me steeds beter oriënteren en weet ik waar ik uit ga komen, en plakte zo een stukje aan de geplande route. Het lukte gewoon, ik haalde de 10 kilometer!
Het voelt fijn om die 10 kilometer al een keer te halen, omdat het al wat meer vertrouwen geeft voor De Vennenloop. En toch, het blijft iedere keer weer lastig om de motivatie te vinden om te gaan hardlopen. Nou ja, eerder gezegd de combinatie van zin hebben om te gaan lopen en de tijd die ik daarvoor heb. De tijd daarvoor wordt ruimer de komende tijd, omdat het langer licht is ’s avonds. Maar als ik weet dat er in huis nog veel moet worden gedaan of er staat al wat op de planning, dan moet ik echt even doorzetten om toch te gaan lopen. Dat gaat de ene keer beter dan de andere keer.
Zo zat ik gisteren met mijn gedachten al bij vandaag, want wanneer zou ik gaan hardlopen? Er stond een afspraak midden op de middag en we moeten op tijd eten. Maar vanochtend was ik vroeg wakker en ben ik ook maar opgestaan. Inmiddels was het buiten al licht en bedacht ik me dat ik dan eigenlijk wel kon gaan lopen. Ik had toch al bedacht dat het een korte ronde zou zijn, dus waarom gewoon niet gaan? Met als gevolg dat het nog heerlijk rustig was en ik echt heb genoten van de mist die nog boven de weilanden hing. Met daarna een voldaan gevoel, omdat ik toch ben gegaan en ik er de rest van de dag ook niet meer aan hoef te denken.
Het blijft wel lastig om een vast ritme te vinden, ik zou best 3 keer in de week willen lopen, dat lukt meestal niet. Ik blijf zoeken naar handige en vaste momenten. En misschien moet ik dat ook gewoon even loslaten. Het zou zomaar kunnen dat het dan vanzelf beter op zijn plek valt.
Ik merk dat een planning mij wel helpt, want als ik het gepland heb dan doe ik het ook. Werk bij mij bij dingen op mijn werk, maar ook bij sporten. Het is wel een beetje dwangmatig, dus misschien wil je dit niet, maar ik vaar er wel bij. Over precies een maand ga je dus voor die 10 km loop, stoer hoor! En fijn dat je het al een keer gedaan hebt, je weet nu dat je het kan!
Ik houd ook heel erg van een planning, maar op de één of andere manier wil het maar niet lukken. Dus wil ik proberen om dat toch los te laten. Maar dat is wel een uitdaging.
Wat knap dat je die tien al gehaald hebt, en ook een snel tempo zeg!
Tien km is natuurlijk iets lastiger in te plannen dan mijn vijf km.
Zelf ga ik dus drie maal in de week voor mijn toertje van vijf (op zaterdag, maandag en woensdag). Dat doe ik ’s morgens, voor het ontbijt en voor ik begin te werken. Heb wel het voordeel dat ik van thuis werk en eigen baas ben en dus geen verantwoording hoef af te leggen. In de winter ging ik van huis om half 9 maar nu het weer vroeger licht is, wil ik het weer wat opschuiven naar 8u.
Ja, dat klopt, dat merk ik ook. Misschien ook wel een reden dat ik toch vaak in die 5 km blijf hangen.
Maar het is inderdaad fijn dat het vroeger licht is, dan kan ik ook wat vaker in de ochtend gaan. En ik ben de laatste tijd zo vroeg wakker, dan kan ik toch een wat langere ronde maken. 🙂