Houdoe pap
Gisteren was de dag van de uitvaart, het definitieve afscheid van ons pap. Dat klinkt raar, hij is natuurlijk nog steeds in mijn gedachten, zal dat altijd zijn. Maar toch voelt het wel zo. Want dan zijn de voorbereidingen klaar, zijn we de laatste keer bij hem geweest en is de kist gesloten.
En als ik er zo op terugkijk, een dag later, dan was het een mooi afscheid. Met mooie foto’s, mooie muziek en een mooi verhaal. (Dank je wel, Frank en Manon.) Het lukte om mijn stukje in dat verhaal te doen en dat voelde fijn. Fijn ook om te zien wie er allemaal waren, dat er zoveel mensen afscheid van hem wilde nemen.
Dat bevestigt voor mij hoe hij zijn draai weer begon te vinden, zijn leven weer goed oppakte na het overlijden van mijn moeder. Dat is fijn, maar ook weer frustrerend. Omdat het juist weer zo goed ging, steeds beter. Ik had hem nog zoveel meer tijd gegund.
O seg, hoe verdrietig. Ik heb dit gemist. Ik wens je veel steun in deze periode, Aukje! ♥ Fijn dat jullie op een mooie manier afscheid hebben kunnen nemen, ook al voelt het allemaal ook heel onrechtvaardig. Knuffel!
Fijn dat het een mooie afscheidsdienst was… <3
En ja, hij blijft altijd bij jou, bij jullie.
Wel zo dubbel moeilijk dat het net nu gebeurde, als nu alles weer goed begon te gaan. Ik had niet alleen hem dan, maar ook jullie nog een mooie tijd samen gegund…
Het verlies doe altijd veel pijn.
Vooral nadien als alles achter de rug is.
Verzacht het wel, maar toch is die pijn er nog steeds.
Veel sterkte in deze grote verlies..