Week #18: een weekje Ardennen en een nacht doorhalen

Maandag

Ik was wel toe aan een weekje vakantie en dan is het eindelijk zover. Het weekend met uitzicht op een vrije week was al erg fijn. Vandaag begint de dag met het vooruitzicht van een ritje naar de Ardennen, naar ons vakantiehuisje en dat is zeker zo fijn. We vertrekken rond 13.00 uur en rijden op het gemakje naar Houffalize. Onderweg nog even langs de snellader in Maastricht om wat bij te tanken en dan door naar de Ardennen. Als we door het dorp rijden ontdekken we al snel de flinke klim naar het huisje toe. Dat wordt nog een uitdaging als je even naar het dorp wil wandelen, vooral de terugweg. 🙂

Altijd spannend als je de eerste keer iets binnen stapt wat je hebt geboekt na alleen wat foto’s te hebben gezien. Maar het is een erg mooi en schoon huis. De keuken en ronde eettafel (kunnen we meteen even testen of dat bevalt) zijn een stukje hoger dan de zithoek met tv. Het geeft een leuke en gezellige sfeer. Ja, ik denk dat het wel goed gaat komen deze week.

Dinsdag

Gisteren met het avondwandelingetje met de hond al een beetje te maken gekregen met de hoogteverschillen in de omgeving. Ik heb mezelf voorgenomen om te gaan hardlopen, maar heb nog nooit eerder met zulke hoogteverschillen gelopen. En pffff, dat viel even heel erg tegen. Ik mis ook nog eens een afslag, waarna ik dus na een afdaling weer een heel stuk mag klimmen. Het wordt geen superlange ronde, maar toch gelopen in deze mooie omgeving.

Later in de ochtend rijden we naar Bastogne (Bastenaken) om daar eens rond te kijken. Veel valt er eigenlijk niet te zien, maar we wandelen wat rond, neuzen wat rond in wat winkels en gaan daarna even boodschappen doen. Er moet worden ingekocht voor de pannenkoeken, die vanavond op het menu staan.

Woensdag

We hebben een jarige, want Joris wordt 44! We starten met een lekker ontbijt met kadootjes. Ondertussen is het weer een heel stuk verbeterd en kunnen we genieten van een mooie zonnige dag. Het is ook dag van de arbeid en de ingangsdatum van mijn jaarcontract, ik ben geen uitzendkracht meer. 🙂

Na een rustige ochtend gaan we in de middag naar La Roche. Een stuk drukker dan Bastogne. Het is natuurlijk ook beter weer, heel veel mensen zijn vrij en het is gewoon wel wat mooier. Na een tijdje hebben we het wel gezien en rijden we naar ons tijdelijke huis. We maken nog een tussenstop bij de Ourthe, waar Puk een lekkere duik in neemt.

De dag wordt afgesloten met een bbq en voor het slapen gaan genieten we nog even van de sterren, die hier zo goed te zien zijn.

Donderdag

Eigenlijk wilde ik niet meer, maar ik kan mezelf toch overtuigen om een klein rondje te lopen. Het is weer afzien tijdens het klimmen, maar de omgeving maakt weer veel goed. Ik vind het wel weer goed geweest en zal blij zijn als ik weer gewoon op vlak terrein kan hardlopen.

Met Joris en de jongste ga ik nog wat boodschappen doen in het dorp. Dus dat betekent weer flink klimmen op de terugweg. Mijn kuiten worden flink getraind. Morgen gaan we alweer naar huis, dus vandaag doen we lekker gemakkelijk met eten. We gaan frites halen bij een frietkot op een heel groot parkeerterrein. Het staat er wat verloren bij, maar binnen wordt het steeds drukker. De frites is erg lekker, prima laatste avondmaaltijd.

Vrijdag

Het is alweer vroeg dag, onze fijne midweek zit er op en we gaan weer naar huis. Een deel is al ingepakt, maar er is nog genoeg wat moet worden opgeruimd. Ik heb daar altijd wat stress van, ben bang dat we niet op tijd klaar zijn of dat we wat vergeten. Het drietal is ondertussen naar de bakker en komen puffend terug na die flinke klim.

Dan is het echt tijd om te gaan en we vertrekken weer uit Houffalize. Ik vond het een fijne tijd, had best nog wel wat langer willen blijven. Maar voor het weekend staat er al weer wat anders op het programma. De rit naar huis verloopt minder soepel. bij Maastricht komen we in de file en het blijft druk op de weg. Ik ben blij als we thuis zijn, ik ben een heel ongeduldige filerijder.

Zaterdag

Ik ben onrustig vandaag en rommel veel aan in huis. Vanavond gaan we met een hele groep lopers van de atletiekvereniging naar Wagening voor de Bevrijdingsestafetteloop. We lopen met 3 teams, die elkaar afwisselen, van Wageningen naar Oisterwijk. Onderweg naar Wageningen wordt wel duidelijk wat een eind lopen het is en neemt de spanning nog wel wat toe. Maar we hebben een erg fijne groep mensen, dus het zal allemaal goed komen.

Alleen wel jammer van de regen, die er met bakken uitvalt. De poncho’s komen goed van pas. Op het festivalterrein is het goed modderig, mijn loopschoenen zijn inmiddels voorzien van een aardige laag. In de regen wachten we tot we mogen starten. Om middernacht wordt het bevrijdingsvuur aangestoken en kunnen we van start. Alle steden en dorpen mogen één voor één vertrekken.

Zondag

Rond 00.30 uur gaan we echt van start en het is inmiddels bijna droog. We lopen met z’n allen zo’n 3,8 kilometer. Daarna gaat het eerste team verder. Wij zijn als derde team aan de beurt, dus moeten nog even wachten. Het is fijn als het dan zover is. Je merkt toch dat het nacht is en je lijf eigenlijk wil slapen. Maar het lopen gaat lekker. De tweede keer ook, misschien al iets minder soepel en inmiddels is het dan al licht.

De nacht is voorbij gevlogen en rond 9.30 uur zijn we bij de atletiekbaar waar we worden onthaald door een hele groep enthousiaste leden. Met z’n allen gaan we naar het oorlogsmonument in het dorp om het bevrijdingsvuur aan te steken. Ik krijg bloemen en chocolade, wat zorgt voor wat tranen. Het was toch best wel intensief, maar zeker erg mooi en leuk om te doen.

Weer thuis slaat de vermoeidheid helemaal toe. Ik plof op de bank en kan mijn ogen niet meer open houden. Het wordt een rustig aan dagje…