Ik heb al even geen bericht meer geplaatst op mijn blog. Het lukte me niet om wat te schrijven, of eigenlijk wist ik gewoon niet goed wat te schrijven. Sinds drie weken zit ik ziek thuis. Het ging niet meer, mijn lijf heeft aan de noodrem getrokken. Na een lange tijd van steeds maar doorgaan is het nu klaar. Het gaat even niet meer. En iedere keer weer vind ik het lastig om dit aan mezelf toe te geven. Als iedereen om me heen me vertelt dat ik rust moet nemen, lijkt het wel of er bij mij een innerlijke strijd van start gaat. Want waarom kan ik niet gewoon door, waarom werkt mijn lijf en mijn hoofd niet mee. Waarom voel ik me zo’n zwakkeling?
En dan is er een dag dat het best prima verloopt, dat ik het wel onder controle lijk te hebben. Hoopvol lijkt het dan toch allemaal goed te komen. Maar in die hoopvolle bui doe ik dan waarschijnlijk weer teveel, waardoor ik de volgende dag huilend in mijn bed lig of alleen maar op de bank onder een dekentje kan liggen. Dat frustreert me enorm. Ik zoek naar manieren om daaruit te komen en kom tot de conclusie dat die rust dan toch echt nodig is. Nu nog mezelf zover krijgen dat ik me er echt aan toe kan geven.
beterschap en veel sterkte!