Even van huis: Thorn

Weer een nieuwe categorie, even van huis. Want afgelopen week had ik een weekje vrij (daar was ik echt heel erg aan toe) en was ik veel thuis. Maar de week begon met een fijne dag weg. De jongste en de middelste vermaakten zich een dag in Toverland. Manlief en ik gingen op ontdekkingstocht in de omgeving. We hadden er zelfs de wielrenfietsen voor meegenomen. Met een extra uitdaging, want voor de tweede keer fietsen met klikpedalen, het blijft spannend,

Nadat we de kinderen hadden afgezet reden we door naar Thorn, het witte stadje. Ik wilde daar al een hele tijd een keer naartoe, ik was wel benieuwd naar al die witte huizen. Het was niet ver rijden vanaf Sevenum, dus we reden al snel het centrum van Thorn binnen. De zon scheen heerlijk en in combinatie met de strakblauwe lucht was het een perfecte dag voor een bezoek aan dit witte stadje. Dat komt dan toch beter uit dan bij een grauwe dag.

Voordat we het stadje gingen ontdekken, genoten we eerst nog even van een stuk Limburgse vlaai op het terras. Dat leverde voldoende energie op om op pad te gaan. Het is een heerlijk stadje om eens rustig te bekijken. We hadden het geluk dat het niet druk was, we konden lekker rondkijken. En ik vond het erg leuk om er rond te wandelen. Natuurlijk maakte ik een berg foto’s, want het voelde allemaal zo sfeervol.

Na ons bezoekje aan Thorn vonden we het wel tijd voor de lunch. Dat was nog even zoeken, want op maandag bleken er veel plekken gesloten. Maar uiteindelijk kwamen we terecht bij Brasserie Lus, waar we een fijn plekje vonden op het terras, waar we heerlijk lunchten en genoten van het mooie weer. Om vervolgens weer verder te gaan, want die fietsen hadden we natuurlijk niet voor niets meegenomen.

Manlief had een mooie route uitgestippeld door Nationaal Park De Meinweg, een mooie bosrijke omgeving. Waarbij we ook nog een stukje de grens overgingen en we een stukje in Duitsland fietsten. En daar ging het ook even mis. Een onvoorziene afslag zorgde ervoor dat ik niet op tijd uit mijn klikpedaal kwam. Vanuit stilstaande viel ik om en belandde nogal hard op mijn knie op de stenen. Dat was behoorlijk schrikken en ook behoorlijk pijnlijk. Gelukkig kon ik wel gewoon doorfietsen, een stukje onzekerder gingen we weer op pad. Uiteindelijk fietsten we 40 kilometer, dat was meteen mijn langste fietstocht ooit.

Na de tocht was het al bijna tijd om de kinderen weer op te gaan halen, dus reden we weer richting Sevenum. Een goed begin van een weekje vakantie, maar wat wil je ook als die al begint met mooi weer en een mooie omgeving.