De kalender gaat mee
Eén van de dingen die ik mee naar huis nam, na het overlijden van mijn vader, was de verjaardagskalender. Die hing altijd op de wc en zorgde ervoor dat er geen verjaardagen werden vergeten. Dat geheugensteuntje was altijd wel handig, maar zelf heb ik al een tijdje geen kalender meer hangen op de wc. Maar met of zonder kalender, ik wil verjaardagen nog wel eens vergeten. Of bijzondere gebeurtenissen, omdat ik die gewoon vergeet op te schrijven.
Daarin zou ik dus best wat attenter willen zijn. Op tijd iemand feliciteren. Dat deed ik graag met een kaartje, maar de onbetrouwbaarheid van de post heeft daar voor mij de lol wel vanaf gehaald. En sowieso was ik daar dan ook vaak te laat mee. Maar ik ga proberen om daarin wat te veranderen. Dan niet persé in de vorm van een kaartje, gewoon even een persoonlijk berichtje.*
Het begin heb ik inmiddels gemaakt, want de verjaardagen van de kalender van mijn ouders staan inmiddels in mijn digitale agenda. Dat was nog een behoorlijk confronterend werkje. Met het doorbladeren van de maanden werd nog maar eens goed zichtbaar wie er inmiddels niet meer zijn. Die lijst is de afgelopen jaren een stuk langer geworden.
Dus de verjaardagen staan in mijn agenda en ik ga proberen om deze op tijd te signaleren. Zodat ik er op tijd een kaartje of berichtje uit kan doen.
*Tip voor mezelf: opschrijven waar je iets leest. Zo las ik laatst ergens over kaartjes die klaar liggen, maar niet worden verzonden en dat dan het moment voorbij is. Dat een berichtje op het juiste moment dan ook goed is, het is het loslaten van perfectionisme. Zoiets, heel herkenbaar, maar geen idee meer waar…
