Gelezen: ‘De kleuren van het donker’ en ‘Een geweldig nieuw begin’
Deze boeken, ik heb er regelmatig op gemopperd. Want hoe is het mogelijk om twee boeken achter elkaar te lezen, waarbij je het gevoel hebt dat er geen einde aan komt. Maar waarvan je toch wel wil weten hoe het afloopt. Dus blijf je maar lezen, met moeite dus daardoor nog wat langzamer, met de hoop dat het dan toch een keer eindigt. En natuurlijk komt er een einde aan, uiteindelijk.
De kleuren van het donker – Chris Whitaker
Amerika, 1975. In het dorpje Monta Clare, Missouri, wordt tiener Joseph ‘Patch’ Macauley ontvoerd. Saint Brown, zet alles op het spel om haar beste vriend te vinden.
Patch ligt alleen in een pikdonkere kamer totdat hij een hand in de zijne voelt. Ze heet Grace en in het donker is haar stem zijn redding. Als Patch ontsnapt, is er echter geen bewijs dat ze ooit heeft bestaan, dus begint hij een grootse zoektocht om haar te vinden.
Terwijl jaren decennia worden en hoop een obsessie, jaagt Patch’s jeugdvriendin Saint op de man die de twee ontvoerde en daarmee de enige jongen van wie ze ooit heeft gehouden een doel in het leven gaf.
Het is een bijzonder verhaal, het verhaal van Patch en Saint. Het begint heel lieflijk, maar het wordt een stuk donkerder allemaal. Door het lieflijke begin, voelt het aan als een roman. En dat gevoel krijg ik ook niet weg. Ondanks de ontvoeringen en gruwelijkheden. Het is wel een dikke pil, iets wat ik me niet altijd besef als ik een boek lees op mijn ereader. Maar het had wel wat minder gekund, minder uitgebreid. Toch zijn er veel mooie omschrijvingen, zit het verhaal goed in elkaar. Het verhaal beslaat ook een lange periode, met veel gebeurtenissen.
Maar thriller van het jaar is het niet voor mij. Maar door het mooie verhaal en de mooie omschrijvingen krijgt het van mij toch een goede beoordeling.
Een geweldig nieuw begin – Jessica Redland
Illustrator Autumn Laine is haar creativiteit kwijt. Nadat ze kort na elkaar haar geliefde opa en haar baan kwijtraakt, weet ze even niet meer hoe ze verder moet. Ze heeft rust nodig. Dus wanneer haar penvriendin Rosie haar uitnodigt om bij haar in het Lake District te komen logeren, grijpt Autumn de kans met beide handen aan. Waar zou ze haar creativiteit beter kunnen herontdekken dan op de plek die haar heldin, Beatrix Potter, inspireerde?
Bij aankomst in het prachtige dorpje Willowdale wordt Autumn meegesleept door het schitterende landschap. Ze wordt met open armen ontvangen door de dorpsbewoners en langzaamaan begint ze weer haar creative zelf te worden. En als ze Dane ontmoet, die om zijn eigen redenen naar het Lake District is gevlucht, probeert Autumn na lange tijd weer haar hart open te stellen.
Dit was niet zo’n dik boek, maar zo voelde het soms wel. En hartstikke fijn dat het na een flinke portie ellende het zo goed gaat met Autumn. Ik moet bekennen dat ik in het begin van het boek al minder positief was door de keuze van deze naam. En ik gun echt niemand een hoop gedoe en tegenslag. Maar in dit boek is alles erg positief, verloopt het allemaal soepeltjes en voelt het daardoor allemaal erg zoetsappig. Ik was er na een tijdje wel klaar mee en was dus blij dat ik het boek eindelijk uit had.
En dan toch nog 3 sterren. Ik denk dat ik boeken, die ik minder dan 3 sterren, niet uit zou lezen.
